تفاوت دختران و پسران در مهارتهای اجتماعی :
ازجمله حوزه‌هایی که در طول 30 سال گذشته زنان و مردان در آن بررسی شده‌اند روابط اجتماعی است. گرایش‌های اجتماعی، ابراز همدلی و همدردی با هم‌نوع و به‌طورکلی رفتارهای جمع‌گرایی که جهت‌گیری‌های یک فرد را نسبت به دیگران نشان می‌دهد در این حیطه قرار دارند.
معیارهای اندازه‌گیری قوت این رفتارها بسیار زیاد است: برقراری ارتباط چشمی فرد با فرد، واکنش نسبت به رنج و گرفتاری دیگران، قدرت شناخت چهره‌ها. در همة این زمینه‌ها، دختران برتری دارند و در مقایسه با پسرها، بیشتر درگیر «روابط»اند. همچنین به‌تازگی کشف شده که، در نخستین روزهای پس از تولد، دختران بیشتر از پسران نسبت به چهره‌ها و صداها توجه نشان می‌دهند. در شش‌ماهگی، دخترها قدرت به‌خاطر سپردن و شناخت بیشتری در مورد چهره‌هایی دارند که قبلا ً دیده‌اند و بیشتر از پسرها سروصدا می‌کنند. در 12 ماهگی، دخترها به‌مراتب بیشتر به درخواست‌های کلامی مادرشان توجه نشان می‌دهند، درحالی‌که رفتار هر دو جنس، هنگامی که مادر، بدون واکنش کلامی، توجه آنها را با اسباب‌بازی جلب می‌کند، یکسان است.
بین 12 تا 14 ماهگی، دختران بیشتر از پسران، گرایش دارند که، در حضور کودک دیگری که گریه می‌کند، به مدت طولانی و به‌دفعات گریه کنند. جالب اینکه این تفاوت جنسیتی، هنگامی که کودکان در معرض شنیدن صدای ضبط‌شدة گریه قرار می‌گیرند، وجود ندارد.
در یک تحقیق در مورد کودکان 20 ماهه، چنین نتیجه گرفته شد که، از هر پنج دختر، سه دختر، و از هر سه پسر، یک پسر «همدلیف» بیشتری در برابر غم و رنج دیگران نشان می‌دهند.
ریچارد ا. فیبز (Richard A. Fabes) و نانسی آیزنبرگ (Nancy Eisenberg) از دانشگاه آریزونا، مطالعه‌ای فراتحلیلی بر روی 259 تحقیق بین‌المللی در مورد رفتار جمع‌گرایی کودکان با توجه به جنسیتشان، انجام دادند. نتیجه‌ای که از این فراتحلیل گرفته شد درگیر بودنف بیشترف دخترها در این زمینه را تأیید کرد. همچنین نشان داد که تفاوتهای دو جنس بیشتر در واکنش‌های روان‌شناختی (مانند مهربانی و توجه) است تا در واکنش‌های عملی (مانند کمک واقعی و تقسیم مشکلات). علاوه بر این با استفاده از خودارزیابی از طریق پرسشنامه، افزایش سن در دختران با شدیدتر شدن رفتارهایی نظیر درونی کردن هنجارهای اجتماعی، جمع‌پذیری و همدلی در آنها همراه بود. این ویژگی‌ها تحت تأثیر فرهنگ اجتماعی و خانوادگی قرار می‌گرفتند.?
